Gdybyś mnie nie kochał –
Nie istniałabym.
Gdybyś mnie nie kochał,
Nie wątpiłabym...
Gdybyś mnie nie kochał,
Nie szukałabym Ciebie
Gdybyś mnie nie kochał
Nie umarłabym, ale..
Zniknęła...

Gdybyś mnie nie kochał...

Dziękuję Ci Panie Boże, za czas rekolekcji. Za metodę medytacji ignacjańskiej, dzięki której spotkałam się wreszcie z Tobą. Bardzo tego pragnęłam i wiem, że przygotowywałeś mnie na to ważne spotkanie.
Ty wziąłeś mnie na ręce, jak niemowlę w ramionach matki, przytulałeś mnie, cieszyłeś, jak kochająca matka swoim dzieckiem.
Ty schylałeś się do mnie jak dobry ojciec, przytulałeś do policzka, podnosiłeś do góry, karmiłeś i uczyłeś chodzić. Uczyłeś świata i wolności.
Ty stworzyłeś mnie i stwarzasz jako kobietę, podzieliłeś się ze mną wspólnotą i stworzyłeś do bycia szczęśliwą w relacji miłości.
Ty przyjąłeś mnie w synu marnotrawnym zanim jeszcze zdążyłam dobrze wrócić do Ciebie. Wyczekiwałeś mnie nie patrząc na moje winy. Przyjąłeś, radowałeś się, wspólnie tańczyliśmy i słuchaliśmy muzyki.

Dotknięcia - świadectwo po Fundamencie

Chciałam w kilku słowach napisać swoje świadectwo, ale trudno pisać krótko o Bogu – Tym, który jest zaskakująco Nieprzewidywalny. Przez całe życie szukałam recepty na szczęście, niestety na własną rękę, ale wszystko szybko mijało i  nie nasycało. W końcu jak każdy poszukujący musiałam trafić na Boga, a spotkanie z Nim dało mi w sercu wszystko czego pragnęłam: pokój, radość no i oczywiście upragnioną miłość. Kiedy myślałam, że już jestem w Niebie okazało się, że to dopiero początek. W świetle widać było wyraźniej moje niedoskonałości więc wzięłam się ostro do pracy nad zmianą siebie i swojego życia.

Z myślą o dalszym doskonaleniu się pojechałam na II tydzień Rekolekcji. No i oczywiście znowu się zdziwiłam, bo usłyszałam, że mam się nie zmieniać. (W tym miejscu pragnę szczególnie podziękować ojcu, z którym miałam rozmowy :-).  Nie mogłam zrozumieć o co chodzi, czyżby czasami nie trzeba było robić nic tylko pozwolić się Bogu kochać?

Nie muszę się zmieniać! - po II Tygodniu ĆD

Dziękujemy za wiersz-świadectwo
przesłany przez uczestniczkę rekolekcji z indywidualnym prowadzeniem:

Twoja Miłość była zawsze daleko ode mnie
Nie dlatego,żebyś nie kochał
Wiem, że było inaczej
Wiedziałam, że kochasz,
lecz jakby przewrotnie myślałam,
że nie chodzi o mnie bo jestem taka zwyczajna (...)

Taka zwyczajna

Spotkanie z Jezusem w III tygodniu Ćwiczeń Duchowych

Kontemplowałam tajemnicę męki Chrystusa - Jego niesamowitego poświęcenia - daru: Miłości do ludzi. Byłam tym bardzo przejęta. W pewnym momencie pomyślałam sobie, że nikt z ludzi nie jest zdolny do takiej ofiary, do takiego oddania siebie, do tak wielkiej Miłości. Zaczął mnie ogarniać wielki smutek, przygnębienie.

Nagle przypomniał mi się Maksymilian Kolbe i zdałam sobie sprawę, że przecież było wielu jeszcze ludzi, którzy oddali swe życie za kogoś. Oczywiście nie ma to takiej mocy, jak dar Jezusa, ale jednak! A więc człowiek też jest potencjalnie zdolny do wielkiej miłości!

Latanie na swoim pułapie - po III Tygodniu ĆD