Zapraszamy do lektury drugiej części tekstu o. Leszka Mądrzyka SJ na temat podejmowania decyzji.
W podejmowanych decyzjach dosyć istotne są kryteria, jakimi możemy się kierować. Zależą one w znacznej mierze od wartości, jakimi człowiek się kieruje. Inne są decyzje podejmowane przez kogoś, kto szuka wygody, przyjemności i tego, co najmniej kosztuje, a inne przez kogoś, kto autentycznie szuka dobra dla siebie i dla innych.
Czasy, w jakich obecnie żyjemy, zdają się oferować nam prawie nieograniczone możliwości. „Świat z całą swoją różnorodnością przypomina rynek tysiąca możliwości. Uwodzą nas media i reklama, z czego często nie zdajemy sobie sprawy. Obiecują niekończące się szczęście – lecz tylko w świecie marzeń lub przestrzeni wirtualnej. W końcu dochodzi do tego, że chcemy mieć wszystko, co jednak – to wiemy na pewno – jest niemożliwe. Musimy więc wybierać" (Stefan Kiechle SJ).
Decyzje stanowią zatem element naszej codzienności. Co więcej – okazuje się on niezbędny w życiu człowieka, zwłaszcza w życiu chrześcijanina. Ćwiczenia duchowne św. Ignacego mogą być szczególnie pomocnym środkiem ku temu. Można powiedzieć, że stanowią one „całą duchową pedagogię, której zadaniem jest między innymi pomoc w podejmowaniu życiowych decyzji" (Stefan Kiechle SJ).
Jezus uczył nas modlić się zarówno słowem jak i przykładem, a z obawy, aby Jego przykład nie wydał nam się zbyt wzniosły, dał nam wzór modlitwy w człowieku takim, jak my - Matce Jego i naszej.
Podstawą modlitwy jest więź z Bogiem. Słowa są tylko środkiem porozumiewania, umacniającym i utwierdzającym powstałą więź, która jest najważniejsza. Jako przykład możemy wziąć relację między matką a dzieckiem. Dziecko nawiązuje z matką więź miłości na długo przed jakimkolwiek słownym porozumieniem, a po kilku latach słowa mogą co najwyżej rozszerzyć i umocnić tę miłość.
Kiedy dążymy do modlitwy kontemplacyjnej, staramy się przywołać Bożą obecność w nas i stawić się przed Nim. Celem kontemplacji jest połączenie z Bogiem, a to już jest dziełem Ducha Świętego. Siedząc u stóp Jezusa, słuchając Jego słów, doświadczając Jego obecności - mówimy do Niego cicho w naszym sercu. Ten rodzaj modlitwy jest częstą, przyjacielską rozmową z kimś, kto nas kocha. Nie wymawiamy słów wargami, tylko sercem.
Różnica między medytacją a modlitwą kontemplacyjną polega na tym, że w tej pierwszej bardziej zaangażowany jest intelekt, a w tej drugiej uczucie. W medytacji przywołujemy w pamięci jakąś tajemnicę wiary czy fakt z życia Chrystusa lub jakąś prawdę dotyczącą Bożego działania. Rozważając to wydarzenie staramy się pojąć choć trochę miłość Boga, skłaniającą Go do tak wielkiej łaskawości dla nas. Podczas rozmyślania usiłujemy zrozumieć, jakie to ma znaczenie dla nas, i staramy się wyciągnąć wnioski czy podjąć postanowienia dotyczące codziennego życia.
Ojcowie Soborowi zapewniają nas, że modląc się słowem Bożym, wierni będą wzrastali w rozumieniu Objawienia Bożego poprzez głębokie zrozumienie spraw duchowych, których doświadczają. Głębokie zrozumienie i doświadczenie spraw duchowych przychodzi w modlitwie kontemplacyjnej.
W modlitwie kontemplacyjnej doświadczamy prawdziwego znaczenia Bożej obecności. Trwamy w Nim. Doświadczamy Bożej miłości przepełniającej nas i w sercu próbujemy odpowiedzieć na tę wielką miłość.
Sekretariat czynny:
Poniedziałek, środa, czwartek, piątek
w godz. 10.00–12.00
oraz w godz. 15.00–17.00
W czasie trwania sesji/rekolekcji:
Poniedziałek, środa, czwartek, piątek
w godz. 15.00–16.30
Wtorek - nieczynne!
Jeden procent
Podziel się...
Prenumerata RSS
Nasze doniesienia
Gościmy
Odwiedza nas 105 gości oraz 0 użytkowników.